Merhaba her hıyarım var diyene tuzu kapıp koşmayan okuyucularım.Son günlerde dünya kaç yaşındaysa artık, ben de kendimi o yaşta hisseder oldum. Gene de olsun lan, hiç olmazsa çevremde mutlu insanlar var diyerekten ben de kendimi ''pasif mutlu'' sayabiliyorum.
Ben tam da böyle düşünürken, hayatın aslında sandığım kadar boktan bir şey olmadığını fark ediyorum. Sonra üzüntüm geçiyor ve mutlu oluyorum. İşte ben böylesine değişken biriyim.
En son doğum günümde ''Benden Bir Şeyler'' yazmıştım. Aradan 20 gün geçmesine rağmen hala ''i have a dream lan!'' diyebileceğim türde bir şey yaşamadım. Ne sıkıcı değil mi? Bakıyorum diğer bloglara, anam hatun tüm hayatını yazıyor lan. Bir de böyle baya baya pembe dizi kıvamında.
...Sonra bir de kendime bakıyorum... =)
- Otobüs camlarında gezinip duran böcekler gibiyim, rüzgar beni nereye savurursa oraya sığınıyorum...
- Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkıyor. Benimse o düğümleri çözecek kadar uzun parmaklarım yok. Napalım şimdi?
- Birini sevmiyor olmak özgürlüktür. Ama birini seviyor olmak da sorumluluktur. Sorumsuz olmayı isterdim aslında...
- Bizlere koşulsuz şartsız kabul etmemiz ve hiç ses çıkarmamamız gerektiği öğretiliyor. Biz de yiyoruz bunu. Yemesek mi acaba?
- Binlerce sperm arasından birinci olduğuma hala inanamıyorum. Bu haklı gurur dolayısıyla benimle yarışan diğer sperm kardeşlerimi saygıyla anıyorum.
- Geçen gün Beşiktaş - Kadıköy vapurunda Hz. İsa ile karşılaştım. Kendisi dünyaya turist olarak gelmiş bu sefer. Kadıköye inene kadar konuşmaya çalıştık. İyi biriymiş gerçekten.
- İçimizde yüzlerce alem gizli. Ama hala ikiyüzlülükten bahsediyoruz. Ben de böyle alık alık ''insanlar neden acımasız?'' diye düşünüyorum.
- Bu arada bütünlemeleri verdim ve mezun oldum... :)
- Yukarıdaki maddeyi okuyunca sevindin değil mi?
- Görüşmek üzere... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder