Yolda bana rastalayanların ''nolur bloğa yeni yaz, sensiz geçmiyor geceler!'' deyü deyü sızlanmalarına ve mailime gelen milyonlarca (!) rica mesajından sonra artık daha fazla dayanamayarak 4 gün aradan sonra yeni yazı yazmaya karar verdim...
Geçtiğimiz günlerde gerçekliğine inanmakta güçlük çektiğim bir programa rast geldim televizyonda.
Adı ''Bir Şarkısın Sen''
Böyle programda bir takım çocuk görünümlü minik insanlar var ve kimisi kokoş teyzeler gibi, kimisi de damatlar gibi giydirilmek suretiyle ''az sonra minik X'den kanto gösterisi!'' adı altında türlü saçmalıklara alet ediliyor...
Tamam, sesleri güzel olabilir. Tamam, çok şirin de olabilirler. Ama ben hiç kimsenin samimi bir şekilde bu programı sevdiğine inanmam. Küçücük bir kız çocuğunun taverna şarkısı söyleyerek göbek atışını ve şarkının ortasında yavşak yavşak "alkışlayan elleriniz dert görmesin" deyişini izlemek bana keyiften çok rahatsızlık veriyor. Bu nasıl iştir? Bu çocuğa bu gerzek davranışları kim öğretmiş olabilir? Ateistler bunu da açıklasın lütfen!!! =)))
Mesela ben küçükken ''Adam Olacak Çocuk'' vardı... Barış Manço vardı...
b.manço: büyüyünce ne olacaksın?adam olacak çocuk: televizyoncu.
b.m.: ne yapacaksın peki?
aoç: televizyon tamir edicem... gibi güzel repliklerin yaşandığı, mutlu bir kaç saat geçirdiğimiz güzel bir programdı. Her çocuğa oyuncak verirdi Barış Abi ve ben bir gün oraya çıkmayı hayal ederek büyümeye çalışırdım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder