ZEBERCET...

Merhaba dünyaya sığamadıkları için edebiyata sığınan bilinçli kalabalık.
Yeni bir yazı dizisi bu.
ADI: ANAYASADA YERİ YOK AMA EDEBİYATI SEVİYORUZ.
Burada kitaplardan, şiirlerden, öykülerden bahsedeceğiz.
O bitmesin diye okumaya kıyamadığımız kitaplardaki unutamadığımız karakterlerden bahsedeceğiz.
Burada popüler kültür zırvalıklarına yer yok.
Ve sizi temin ederim ki, burada ÖZGÜRSÜNÜZ!
---------------------------------------------------------------
Kitabın Adı: Anayurt Oteli
Yazarı: Yusuf Atılgan

''108 sayfaya yalnızlık nasıl sığdırılır?'' sorusuna cevap niteliğinde bir roman.
''Ne ölü, ne sağ'' bir yaşamın kahramanı Zebercet. Takıntılı, saplantılı, belki biraz şizofren... Yalnızlığının içinde boğulan ve bu sırada sizi sefilliğiyle kendisine acındırmayı başaran bir karakter...
Ona acıyorsunuz çünkü;
Zebercet yalnızdır. Ne gecikmeli Ankara treniyle oteline gelen platonik aşkı -adını bile bilmediğimiz-, ne otele gelsin diye pazarlık ettiği fahişe, ne yalnızlıktan cinsel obje olarak gördüğü genç erkek, ne okşarken tahrik olduğu otelin kedisi, ne de üstündeyken her seferinde ona tepkisiz kalan otelin temizlikçi kadını...
Hiçbirisi gelmemiştir...
O hep kimsesiz ve yalnızdır.
Biraz sapıktır Zebercet...
Platonik aşkının otelde unuttuğu havluyla sevişir.
Duvarda asılı olan tablodaki kadınla sevişir hayalinde.
Ama o hep yalnızdır...
En sonunda tüm beklentilerini içinde öldürür.
Belki de ilk kez ve son kez cesaretli olur, içinden herkese ''canınız cehenneme'' der, temizlikçi kadını boğar, otelin kedisini öldürür...
Yalnız başına otele kapandığı günlerde ''neden? neyi bekliyorum ki?'' deyişi içinizi acıtır.
''Dayanılacak gibi değildi bu özgürlük'' cümlesi Zebercet'i anlatır aslında. Çünkü hayat içinde karşımıza çıkan onca olasılıktan herhangi birini hayata geçiremeyecek kadar güçsüz olmanın getirdiği varoluşsal acıyı gözlerimizin önüne serer Zebercet...
Kendi intiharına özenle hazırlanışı, en güzel elbisesini giyişi aklınıza kazınır.
Kısacası her insan kendisinden rezil bir parça bulur Zebetcet'in dünyasında...
Çünkü Zebercet yalnızlıktır aslında...