BAZI İNSANLAR...

Merhaba ''uzay boşluğu neden boş?'' diye merak eden bilinçli kalabalık.

İnsanları kategorize etmekten hoşlanmam. Çünkü insan denilen varlığı küçük küçük kutular içine sığdırmaya çalışan zihniyetten hep tiksinmişimdir. Ancak ''Kendini bir şey sanmak'' hastalığına yakalanan insanlar kalabalığını gördükçe ''neden - sonuç'' ilişkisine dayalı hayat anlayışımın bir parça dışına çıkıveriyorum.

Çünkü...

• Bazı insanlar iflah olmaz şekilde benciller. Bir saniyecik durup etraflarında olup bitenlere baksalar, kendilerinden önemli şeylerin de olduğunu anlayacaklar. Ama hayır, kimsenin derdi ve sıkıntısı onlardan büyük olamaz. Onlar hep mutsuz ve ilgiye muhtaç. Kendi içlerinde o kadar boğulmuşlar ki, dertlerinin küçülmesine neden olacak sebepleri dahi göremiyorlar.
• Bazı insanlar Mevlana'dan da beter bir şekilde ''ne olursan ol gel'' modundalar. Bir duyguyu hak eden kişi için elbette ne yapsanız az, ancak hak etmeyen biri için bu çaba niye? Aslında mantığa ve gururun varlığına nankörlük etmeseler, çok daha mutlu olabilirler.
• Bazı insanlar ''hayat tembeli''. O kadar tembeller ki hayatlarının boktanlığı içinde sıkışıp kalmışlar. Kendileri için bir şey yapmaktan acizler. Her yeni gün bir mucize bekliyorlar. Oysa asıl mucize değişmeye karar vermek değil midir ki?
• Bazı insanlar dış etkenlere tamamen bağımlı. Şöyle ki, mutlu olmak için bir sevgiliye veya çok paraya ihtiyaç duyuyorlar. Mutluluklarını tek bir şey üstünden sağlamaya çalışmasalar çok daha huzurlu olmazlar mıydı?
• Bazı insanlar herşeyi biliyorlar. Yani onlar öyle iddia ediyor. Çölde bir kum tanesi kadar yer kaplamadıklarının dahi farkında değiller. Ben bilmem mesela herşeyi. ''Uzay boşluğu neden boş?'' diye soran bir kızım sonuçta. Ama böyle iyiyim ben. Gerçekten.
• Bazı insanlar ''ben harikayım'' cılar. En çok onlar güzel, en çok onlar yakışıklı ve kesinlikle herkes onlara aşık zaten (!) Arkadaş bu nasıl bir özgüven?
• Bazı insanlar maskeli... Tanımak zor onları. Duvarları var hepsinin. Güçlü görünmeye çalışıyorlar ama o duvarın ötesinde zayıf kalplerini korumaya çalıştıkları da bir gerçek. Belki de en çok onlar için üzülüyorum.
• Bazı insanlar sahte... Siz ona ne kadar sıkıntınızı, sevincinizi anlatsanız da verdiği tepkiler sahte. İçindekiler sahte.

Kısacası hepimiz bir parça böyleyiz işte sevdiceklerim. Yeterince sahte ve bencil olduğumuz müddetçe, ''yeterince insan'' sayıldığımız bir dünya'da yaşıyoruz sonuçta...

--------------------
Not:
Size bir şarkı armağan ettim.
Dinleyin olur mu?